Na wzgórzu Golesz w XIV wieku stanął zamek zbudowany z kamienia strzegący szlaków handlowych na Węgry. Pierwszą wzmianką o tej warowni jest dokument pochodzący z 1319 r. W tym czasie budynek był w posiadaniu Benedyktynów Tynieckich.
Ponad sto lat później zamek stał się siedzibą starosty królewskiego. W 1474 r., zamek ograbiono i spalono przez węgierskie wojska Macieja Korwina. Fortyfikacje jednak szybko odbudowano. W następnych dziesięcioleciach budowlę udoskonalano i powiększano. Jednak podczas potopu szwedzkiego twierdzę na Goleszu całkowicie zniszczono. Od tej pory zamek popadał w ruinę.
W XIX wieku na wzgórzu zamkowym założono park krajobrazowy. Pod koniec XIX wieku z warowni ostały się pozostałości baszty. Jednak i to zniszczono, a kamienie z zamku wykorzystano jako budulec do współczesnych budynków.
Od 2010 roku prowadzone tu są prace archeologiczne, których rezultatem było m.in. odsłonięcie części murów, które znajdowały się pod ziemią. Obecnie na szczycie wzniesienia dobrze widoczny jest zarys wałów, fos i obmurowania zamku. Ponadto w lesie w którym znajdują się ruiny, znajduje się Rezerwat przyrody o łącznej powierzchni 27,46 ha.
